اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری گروهی بر شاخص های فیزیولوژیکی استرس و مهارت های ارتباطی کارکنان بیمارستان

مقدمه: سطوح بالای استرس در کارکنان بهداشتی و نقص در مهارت های ارتباطی این گروه می تواند سلامت روانی آنان را تهدید کند و موجب کاهش کارآیی شغلی شان شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری گروهی بر شاخص های فیزیولوژیکی استرس و مهارت های ارتباطی ِکارکنان بیمارستان انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه تجربی بود که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. گروه نمونه شامل 32 نفر از کارکنان یکی از بیمارستان های شهر تهران بود که به طور تصادفی در دو گروه 16 نفره مداخله و کنترل جایگزین شدند. برنامه مداخله به صورت هفتگی در 4 جلسه 4 ساعته به مدت 16 ساعت روی افراد گروه مداخله اجرا شد. داده-ها با استفاده از پرسشنامه واکنش های فیزیولوژیکی استرس (prs) و پرسشنامه تجدیدنظر شده مهارت های ارتباطی (cstr) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از افراد هر دو گروه جمع آوری و با استفاده از نرم افزار spss v.19 و با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش شناختی- رفتاری گروهی موجب افزایش معنادار میانگین نمره مهارت های ارتباطی و نیز کاهش معنادار میانگین نمره شاخص های فیزیولوژیکی استرس در افراد گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل شده است. نتیجه گیری: آموزش شناختی- رفتاری گروهی روشی مؤثر بر بهبود سلامت روانی کارکنان بهداشتی است که نیازمند توجه بیشتری از سوی مدیران بهداشتی و پژوهش گران بالینی حوزه سلامت است.